شعری از پابلو نرودا

                               

You start dying slowly                                        به آرامی آغاز به مردن می‌کنی

You start dying slowly                                               به آرامی آغاز به مردن می کنی
if you do not travel                                                   اگر سفر نکنی،    
if you do not read                                                     اگر کتابی نخوانی،
If you do not listen to the sounds of life                      اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،
If you do not appreciate yourself                               اگر از خودت قدردانی نکنی

You start dying slowly                                              به آرامی آغاز به مردن می‌کنی 
When you kill your self-esteem                                 زمانی که خودباوری را در خودت بکشی،
When you do not let others help you                         وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند

You start dying slowly                                              به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
If you become a slave of your habits                         اگر برده عادات خود شوی،
Walking everyday on the same paths                         اگر همیشه از یک راه تکراری بروی    
If you do not change your routin                                اگر روزمرّگی را تغییر ندهی
If you do not wear different colours                           اگر رنگهای متفاوت به تن نکنی،
Or you do not speak to those you don’t know              یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی

You start dying slowly                                               تو به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
If you avoid to feel passion                                        اگر از شور و حرارت،
And their turbulent emotions                                      از احساسات سرکش،
Those which make your eyes glisten         و از چیزهایی که چشمانت را به درخشش وامی‌دارند       
And your heart beat fast                           و ضربان قلبت را تندتر می‌کنند،دوری کنی

You start dying slowly                                        تو به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
If you do not change your life when you are not satisfied with your job, or with your love
                                            اگر هنگامی که با شغلت، یا عشقت شاد نیستی، آن را عوض نکنی

If you do not risk what is safe for the uncertain        اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نکنی
If you do not go after a dream                                اگر ورای رویاها نروی،
If you do not allow yourself                                     اگر به خودت اجازه ندهی
At least once in your lifetime                                   که حداقل یک بار در تمام زندگیت
To run away from sensible advice                            ورای مصلحت‌اندیشی بروی

Pablo Neruda                                                          شعر “ پابلو نرودا”    ترجمه احمد شاملو    

یک ذهن زیبا : پرفسور جان نش

                                   

  يكي از مشكلات و موانع ارتقای بهداشت رواني و بهداشت عمومي، مسأله‌ی انگ نهادن بر بيماران است. بيماران و خانواده‌ی آن‌ها هميشه از اين‌كه در جامعه به آن‌ها به چشم ديگري نگاه شود رنج مي‌برند و يكي از دلايل عدم مراجعه‌ی به‌موقع براي درمان بيماران، باورهاي باطني است كه درباره‌ی مفهوم بيمار رواني در ذهن مردم ايجاد شده است، و يكي از اهداف روان‌پزشكان و همه‌ی ‌كساني كه در امر بهداشت رواني دستي از نزديك بر آتش دارند، مبارزه با انگ نهادن بر بيماران است. مهم‌ترين گام در اين زمينه اين است كه واقعيت بيماري‌‌ها را به جامعه بشناسانيم. افراد جامعه بايد بدانند كه بيماري‌هاي رواني هم، مانند ساير بيماري‌ها، منشاء عضوي دارند و ابتلا به آن‌ها براي مبتلايان و خانواده‌هاي‌شان عار و ننگ نيست.

در ماه مي گذشته در يك‌صدوچندمين همايش انجمن روان‌پزشكان آمريكا يكي از سخن‌رانان، پروفسور «جان‌نش» بود. پروفسور «نش» در سال 1960 جايزه‌ی‌ نوبل رياضيات را دريافت كرد و بعدها بر مبناي زندگي او كتابي به نام «ذهن‌ زيبا» نوشته شد و اين كتاب به صورت فيلم درآمد و چند جايزه‌ی اسكار را از آن خود كرد. نكته‌ی اصلي اين است كه پروفسور «جان‌ نش» مبتلا به وخيم‌ترين بيماري رواني يعني اسكيزوفرني است و آن فيلم فراز و فرودهاي زندگي او را از سير درمان و برنده شدن جايزه‌ی نوبل حكايت مي‌كند.

سخن‌راني پروفسور «نش» در انجمن روان‌پزشكان آمريكا، گذشته از محتواي آن، كه نشان‌دهنده‌ی نگرش علمي ايشان به بيماري‌هاي رواني‌ بود، يك پيام بي‌نظير و ارزشمند را با خود داشت و آن اين كه ابتلا به اين بيماري عيب نيست و آدم مي‌تواند بيمار رواني باشد و جايزه‌ی نوبل را هم بگيرد. و در يك سالن ده هزار نفري در حضور روان‌پزشكان و رسانه‌هاي جهان بايستد و بگويد كه من به اسكيزوفرني مبتلا بوده‌ام و درمان شده‌ام.

منبع: کتاب شناخت بیماری‌های روانی. دکتر احمد جلیلی. نشر قطره. ۱۳۸۶

شیطان غم

          

         شیطان غم هر آنچه تواند بگو بکن             ما برده ایم به باده فروشان پناه از او

                                                                                                                         حافظ

 

گرانترین ابزار در حراجی شیطان

می گویند روزی شیطان تصمیم گرفت از كار خود دست بكشد بنابراین اعلام كرد می خواهد ابزارهایش را با قیمتی مناسب به فروش بگذارد، پس وسایل كارش را كه شامل خود پرستی ، نفرت، ترس، خشم حرص، حسادت ، شهوت، قدرت طلبی و ... می شد به نمایش گذاشت.
اما یكی از این ابزارها ، بسیار كهنه و كار كرده به نظر می رسید و شیطان حاضر نبود انرا به قیمت ارزان بفروشد.

كسی از او پرسید ‍« این وسیله گران قیمت چیست ؟»

شیطان گفت:« این نومیدی و افسردگی است .»

پرسیدند:« چرا این همه گران است؟».

شیطان گفت:« زیرا این وسیله برای من بیش از ابزارهای دیگر موثر بوده است . هرگاه سایر وسایلم بی اثر می شوند . فقط با این وسیله است كه می توانم قلب انسانها را بگشایم و كارم را انجام دهم . اگر بتوانم كسی را وادارم كه احساس نامیدی، یاس،دلسردی و تنهایی كند ، می توانم برنامه هایم را اجرا كنم . من این وسیله را روی همه انسانها امتحان كرده ام و به همین دلیل این همه كهنه است».